بازی ایرانی بازی مرگ کفرخونین

ویندوز: Xp-Vista-7-8

CPU: 3.2GHZ

RAM: 2GB

HDD: 8GB

VGA: 512MB )ATI 4870-Nvidia 9800GT

مطمئنا سازندگان با هدف یک بازی مفهومی، ساخت بازی مرگ: کفر خونین را آغاز کرده و قصد به نمایش گذاشتن و القا پیام های مفهومی داشته اند، چرا که  موضوعی این چنینی را انتخاب کرده اند. اما گنجاندن این عناصر مفهومی و دارای پیام، مستلزم یک داستان پردازی خلاقانه و جذاب ، شخصیت پردازی و میان پرده های قوی و … است تا سازندگان به هدف خود برسند، اما بالکل تمام این ها در بازی مرگ: کفر خونین یک آرزو است و هیچ یک را مشاهده نمی کنیم. بازی طوری داستان سطحی خود را برای شما روایت می کند که اگر پشت کاور بازی را نخوانده باشید شاید تا پایان هیچ چیز از آن را متوجه نشوید؛ سطح پایین داستان نیز در امروز و این عصر بازی سازی جهان، اصلا پذیرفتنی نیست؛ حتی از یک بازی مستقل ایرانی. این داستان ساده که عرض کردم بسیار بد روایت می شود، از این قرار است که سه تن از تکاوران ارتش سوریه قرار است به طور مخفیانه وارد پادگان تسخیر شده توسط تروریست ها شوند و تسحیلات شیمیایی را از چنگ آن ها در آورده و مردم بی گناه را نجات دهند. این داستان با جزئیات زیاد و روایت با کیفیت می تواند بازی جذابی را رقم بزند، اما در بازی مرگ:کفر خونین نه جزئیاتی وجود دارد نه میان پرده های حتی قابل فهمی.

در مجموع داستان پردازی این بازی هیچ حرفی را برای گفتن نداشته و در سطح تزدیک به صفر قرار دارد، این در حالی است که بازی مرگ: کفر خونین در سبک سوم شخص اکشن تولید شده، سبک بزرگ و محبوب که در دنیا داستان پردازی برای آن یکی از ارکان موفیقیت برای یک بازی محسوب می شود و تمامی بازی های در این سبک، بهترین داستان پردازی ها را دارند .

GameOfDeath-8

داستان بازی سطحی و کاملا غیر قابل قبول است

گیم پلی بازی هم میشه گفت اوج بی کیفیتی بازی را نمایش می گذارد. تنوع حرف اول را در بازی می زند اما زمانی که کیفیت نباشد کمیت و تعداد ارزشی ندارند. شما موتور سواری ، ماشین سواری ، تیراندازی ، کنترل هلیکوپتر و… را تجربه می کنید اما واقعا انجام هیچ کدام برای شما توام با لذت و جذابیت نیست، نیست و شما در کنار یک داستان پوچ و گیم پلی این چنینی دلیلی برای ادمه بازی نمی یابید و این احساس اگر به بازیباز دست دهد، شکست بزرگ برای سازنده محسوب می شود .

در کنار این فاکتور های منفی، گرافیک بازی به نسبت وضع بهتری دارد. برخی محیط ها با بافت های خیلی مناسب و طبیعی طراحی شده اند و برخی مدل ها مانند مدل کاراکتر سعید از جزئیات فوق العاده ای بهره مند است، اما این ویژگی های به نسبت خوب هم در پس مشکلات فنی و باگ های بسیار و برخی مشکلات مربوط به برنامه نویسی قرار گرفته که همگی بر ناامیدی بازیباز اضافه کرده و بازی مرگ:کفر خونین را در سطح پایین تری قرار می دهند؛ HUD ساده و ابتدایی ، رد شدن اشیا مختلف از بدن کاراکتر ، فیزیک غیر طبیعی حرکات و راه رفتن و انیمیشن های ضعیف ، نحوه بی کیفیت کشته شدن دشمنان ، عدم واکنش نسبت به تیر خوردن دشمنان و کاراکتر اصلی و …

صداگذاری بازی هم خوب نیست و نکات کلی و ابتدایی هم در آن رعایت نشده است. از تیم با تجربه ای برای صدای اشخاص استفاده نشده و دیالوگ ها کاملا مصنوعی مطرح می شوند و از طرفی عدم تطابق آن با موزیک بازی باعث می شود در کل متوجه جریان و سیر بازی نباشید .

GameOfDeath-13

هیچ یک از فاکتور های بازی برای بازیباز جذابیتی ندارند. گیم پلی کوتاه و بی کیفیت ، گرافیکی پر از مشکلات و صداگذاری بسیار بد

میشد ریز بینانه تر “بازی مرگ:کفر خونین” را نقد کرد، اما چیزی که مشخص بود این است که بازی کیفیت بدی دارد و این به کلیت و نکات فنی اساسی بر میگردد که در بازی رعایت نشده و من سعی کردم تنها ذهنیتی از این بازی برای شما ایجاد کنم و اکنون به این بپردازیم که رسانا شکوه کویر چرا چنین بازی بی کیفیتی را عرضه کرده و اشتباه کجا بوده؟ این گروه بازی سازی اکنون حدود سه سال است که پروژه بزرگ بازی سالهای سیاه را در اختیار دارد و روی آن کار می کند، ساخت بازی مرگ:کفر خونین در اواسط کار سالهای سیاه شروع شد، به عنوان یک بازی کوچک تر و با پیام های سیاسی و انسانی به صورت واکنش سریع. اینکه قصد ساخت بازی در خصوص سلاح های شیمیایی در کشور سوریه و اینکه خواستند عنوانی در این زمینه در طی مدت نسبتا کوتاه با هزینه نسبتا کم تولید کنند تصمیمی است که نمی توان به آن ایراد گرفت و به هدف گذاری شرکت مربوط می شود، اما اشتباه بزرگ اینجا رخ می هد که سبک “سوم شخص اکشن” برای این بازی انتخاب شده است. عنوانی که قرار است سوای پروژه اصلی شرکت ، به عنوان یک پروژه فرعی با هزینه کم و نیروی انسانی کم ساخته شود .

با اعتباراتی که رسانا شکوه کویر برای این اثر اختصاص داده، آیا بهتر نبود یک بازی در سبک کوچک تر و خلاقانه تر ساخته شود؟ بنده مخالف ساخت بازی در سبک های بزرگ توسط سازندگانمان نیستم، اما زمانی این اتفاق بیفتد که مدتی دو سه ساله و هزینه و سرمایه ای خوب را خرج کنیم، همانند بازی های به نسبت بزرگ ایرانی که یکی از آنها سال های سیاه همین رسانا شکوه کویر است. این ها بسیار خوب است و موجب پیشرفت خواهد شد اما زمانی که اعتبارات اندک برای تولید اثری اختصاص داده می شوند، قطعا نباید به سمت بازی های بزرگ رفت و این اشتباه را مرتکب شد، چرا که این اشتباه علاوه بر اینکه منجر به تولید اثری بی کیفیت خواهد شد، باعث بی اعتباری شرکت سازنده و سپس بازی سازی ایران در نزد اکثریت کاربر ها می شود. متاسفانه بازی سازی ایران از ابتدا تا کنون از بازی های بی کیفیت کم ضربه نخورده و اگر می بینیم خیلی ها رقبتی به بازی های ایرانی ندارند، قطعا اثر بازی هایی است که آن را نا امید کرده اند. امیدواریم با تدبیر بیش از پیش سازندگان و تصمیم گیری های قوی و بهتر، جلو چنین ضرباتی به بازی سازی ایران گرفته شود .